Bloody red sky and feeling like Marilyn Monroe
Door: Linda Adriaans
Blijf op de hoogte en volg Linda
21 Februari 2016 | Nieuw Zeeland, Auckland
De week is hier weer eens voorbij gevlogen. Een chinees lantaarn festival om het Chinese nieuwjaar in te luiden. Erg leuk om eens mee te maken en wat een menigte die hier op af kwam. Maar vooral een hele relaxte en ontspannen sfeertje. Heel fijn om je weekend zo in te gaan.
De dag erna zijn we naar een van de zichtbepalende elementen in het stadsbeeld van Auckland gegaan… Rangitoto Island ofterwijl bloody red sky. Deze vulkaan zie je namelijk vanaf vele punten in Auckland. Rangitoto is een eiland van lava en Auckland’s jongste vulkaan die nog steeds vele jaren ouder is dan mij. 600 Jaar oud wel te verstaan. Rangitoto Island is een beschermd natuur gebied en bestaat eigenlijk vooral uit lava heeeell veel lava, de natuur die door de lava heen groeit en aangespoeld hout, waar onder andere de woonhuizen vroeger van zijn gemaakt. Er is dan ook eigenlijk niks op het eiland buiten de vulkaan. Zelfs geen prullenbak! Al het afval dient namelijk terug meegenomen te worden naar het vaste land. Ook de weg die over Rangitoto loopt is gemaakt door de gevangenen van Auckland, als een dagbestedingsproject. Deze gevangenen hebben het zonder veel gereedschap (in elk geval zonder machines) moeten maken, in niet veel meer dan hun overal die ze in de gevangenis aan hadden. Vaak ook zonder petje of andere vorm van hoofdbedekking waardoor het nogal een zware dagtaak was. Het was dan ook een erg adembenemend eiland.
Aan het begin leek het lopen over de lava brokken nogal eng want alles zat los, maar na 5 minuutjes danste ik er als het ware over heen. Ik ben dan ook niet meer zo bang voor de Tongariro crossing die ik met een dikke maand moet afleggen, al gaat het wel érg zwaar worden voor mijn benen… een klim van 9 uur.
Na de ferry weer terug te hebben genomen naar Auckland zijn we nog eventjes langs the warehouse gegaan, enigszins vergelijkbaar met de action in Nederland maar dan groter. Hier heb ik samen met mijn Roomie nog even enkele dingetjes gekocht voor ons appartementje om het iets gezelliger te maken en om te zorgen dat we dan eindelijk op de (viezige) banken durven te zitten.
Wat het leven in ons appartementje weer iets dragelijker maakt. Wel kwamen we nog muizenvallen tegen onder de bank. Mijn oude huisgenoten in Nederland zullen wel begrijpen wat voor schrik dit mij (in de split second dat ik ze zag) opleverde. Maar tot nu toe geen muis gezien en hopelijk blijft dit zo haha!
In Auckland is het soms lastig om jurkjes en rokjes te dragen, helaas doe ik dit nogal vaak. Het heeft mij tot nu toe al 2 keer een soort Marilyn Monroe momentje opgeleverd. Daar sta je dan bijna in je ondergoed… Waarna ik mijn jurkje de rest van de route maar eventjes vast heb gehouden.
De dag erna zijn we naar een van de zichtbepalende elementen in het stadsbeeld van Auckland gegaan… Rangitoto Island ofterwijl bloody red sky. Deze vulkaan zie je namelijk vanaf vele punten in Auckland. Rangitoto is een eiland van lava en Auckland’s jongste vulkaan die nog steeds vele jaren ouder is dan mij. 600 Jaar oud wel te verstaan. Rangitoto Island is een beschermd natuur gebied en bestaat eigenlijk vooral uit lava heeeell veel lava, de natuur die door de lava heen groeit en aangespoeld hout, waar onder andere de woonhuizen vroeger van zijn gemaakt. Er is dan ook eigenlijk niks op het eiland buiten de vulkaan. Zelfs geen prullenbak! Al het afval dient namelijk terug meegenomen te worden naar het vaste land. Ook de weg die over Rangitoto loopt is gemaakt door de gevangenen van Auckland, als een dagbestedingsproject. Deze gevangenen hebben het zonder veel gereedschap (in elk geval zonder machines) moeten maken, in niet veel meer dan hun overal die ze in de gevangenis aan hadden. Vaak ook zonder petje of andere vorm van hoofdbedekking waardoor het nogal een zware dagtaak was. Het was dan ook een erg adembenemend eiland.
Aan het begin leek het lopen over de lava brokken nogal eng want alles zat los, maar na 5 minuutjes danste ik er als het ware over heen. Ik ben dan ook niet meer zo bang voor de Tongariro crossing die ik met een dikke maand moet afleggen, al gaat het wel érg zwaar worden voor mijn benen… een klim van 9 uur.
Na de ferry weer terug te hebben genomen naar Auckland zijn we nog eventjes langs the warehouse gegaan, enigszins vergelijkbaar met de action in Nederland maar dan groter. Hier heb ik samen met mijn Roomie nog even enkele dingetjes gekocht voor ons appartementje om het iets gezelliger te maken en om te zorgen dat we dan eindelijk op de (viezige) banken durven te zitten.
Wat het leven in ons appartementje weer iets dragelijker maakt. Wel kwamen we nog muizenvallen tegen onder de bank. Mijn oude huisgenoten in Nederland zullen wel begrijpen wat voor schrik dit mij (in de split second dat ik ze zag) opleverde. Maar tot nu toe geen muis gezien en hopelijk blijft dit zo haha!
In Auckland is het soms lastig om jurkjes en rokjes te dragen, helaas doe ik dit nogal vaak. Het heeft mij tot nu toe al 2 keer een soort Marilyn Monroe momentje opgeleverd. Daar sta je dan bijna in je ondergoed… Waarna ik mijn jurkje de rest van de route maar eventjes vast heb gehouden.
-
21 Februari 2016 - 17:59
Lies Adriaans :
wat een leuk verslag een hele ervaring in dit verre land oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
